کد مطلب:21910 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

من و دوستم كنار هم مي خوابيم و بدنمان كه به هم مي ماليد، به من يك حالت سستي دست مي دهد، حالا من از اين كار توبه كردم آيا رستگار خواهم شد؟

اگر كسي مرتكب گناهي شود ولي پشيمان شده و به درگاه خداوند حقيقتا توبه نمايد خداوند توبه او را مي پذيرد. توبه راستين از گناهان آن است كه واقعا قصد بازگشت به آن گناه را نداشته باشد. خداوند متعال بارها در قرآن مجيد وعده غفران به تائبان داده است و حتي گناهكاران را فرمان به مأيوس نشدن از رحمت خويش داده است. چنان چه در آيه 53 سوره زمر مي فرمايد: به آن بندگانم كه در گناه كردن بر نفس خويش اسراف كرده اند بگو هرگز از رحمت بي منتهاي خدا نااميد مباشيد البته خداوند همه گناهان شما را خواهد بخشيد كه او خدايي بسيار آمرزنده و مهربان است. همچنين مي تواني آيات (135)آل عمران و (48) نساء را به دقت ملاحظه نماييد. اما آنچه كه درباره آن نوشته ايد - زناي - مصطلح نيست واحكام آن را نيز ندارد گرچه گناه است. چون هر نوع ارضاي اختياري غريزه جنسي از غير راه ازدواج جايز نيست. البته در روايات گاهي نگاه به نامحرم نيز زناي چشم دانسته شده است ولي اين بدان معنا نيست كه گناه نگاه مثل گناه زنا واحكام آن نيز همان احكام است. در مورد غسل؛ مايعي كه با اوج احساس لذت جنسي (ارگاسم) خارج شود حكم مني راداشته و موجب جنابت است. درباره نكته آخر نامه؛ اين گونه روايات نه كليت دارد و نه حتميت و صرفاً بيان اقتضا است بدين معنا كه فرزندي كه شاهد چنين صحنه اي از پدر و مادر باشد طبيعتاً گرايش بيشتري به آن نشان خواهد داد و ممكن است به انحراف كشيده شود ولي مسلم است كه انسان مختار آزاد مي تواند بر اقتضائات غلبه كند. غلبه كردن بر چنين اقتضائي مشكل تر از غلبه بر كفر والحاد نيست. كافر و ملحد و... نيز مي توانند بازگردند و گذشته را جبران نمايند. بنابراين، اين حديث تنها بيانگر اثراعمال برساختار فكري فرزند است تا والدين به هوش باشند و چنين صحنه هايي را در برابر فرزندان قرار ندهند. گذشته از اين كه اگر كسي با امثال اين گونه احاديث از كمال و سعادت مأيوس شود اين خود گناهي بزرگ است. چون يأس از رحمت الهي است.